Gül’ün adı yok, kendisi var

04.07.2014 Vatan

Çok az kişi dikkat çekti ancak Başbakan Erdoğan’ın AKP’nin cumhurbaşkanı adayı olduğunun ilan edildiği törenin en ilginç yönlerinden biri Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün adının anılmamasıydı. Hatta cumhurbaşkanlığı makamı bir tür “vesayetin son kalesi” olarak tarif edildi ve 10 Ağustos 2014’ten ısrarla vesayetin sonlandırılacağı tarih olarak söz edildi. Bu sırada Gül’ün bir istisna olduğu vurgulanabilirdi, yapılmadı. Bu herhalde gözden kaçmış, unutulmuş bir husus değildir.
Kendisinin, “bu şartlar altında siyaset yapmayı düşünmüyorum” şeklindeki açıklamasını ve Erdoğan’a yakın bazı siyasetçiler ve köşe yazarlarının ondan bahsederken kullandıkları üslubu göz önüne alırsak Köşk seçimleriyle birlikte Gül’ün emekliye ayrılmasa bile kenara çekileceğini düşünebiliriz. Ama galiba öyle değil. AKP içinde Erdoğan’ın Çankaya’ya çıkması halinde direksiyonun başına Gül’ün geçmesini isteyenlerin sayısının tahminlerin ötesinde olduğu söyleniyor. Bu noktada, şartlar ne kadar elverişli olursa olsun Erdoğan’ın Köşk’ten parti ve hükümeti tam anlamıyla kontrol etmesinin mümkün olamayacağı ve bu yüzden AKP’nin 2015 ve sonrasındaki seçimlerde başarısız sonuçlar alabileceği kaygısı ön plana çıkmış gözüküyor.

Aralık kapı

Erdoğan’dan sonra Gül AKP’ye döner ve partinin başına geçer mi? Bunun için önce Erdoğan’ın bu yönde bir tercih yapması, Gül’ü siyasete dönmeye ikna etmek için onun yakındığı şartları değiştirmesi gerekiyor. Erdoğan’ın ilk tercihinin Gül olduğunu düşünmüyorum. Çünkü Gül’ün, Erdoğan’ın fiilen başkanlık sistemine geçmesine imkan sağlayacak “düşük profilli” bir parti başkanı ve başbakan olmasını beklemek gerçekçi olmayacaktır.
Gül’ün AKP genel başkanı ve başbakan olması ve Erdoğan’ın Salı günü dile getirdiği şekilde bir cumhurbaşkanı olmaya kalkışması halinde mutlaka kriz(ler) çıkar. Ve bu hem ikisini, hem de AKP’yi ciddi olarak yaralar. Sanıyorum Gül bu kaçınılmaz gerilimi öngördüğü için “ben yokum” şeklinde özetlenebilecek açıklamayı yaptı ve Erdoğan’ın elini bir ölçüde rahatlattı.
Bu yazdıklarımdan doğal olarak Gül’ün yakın dönemde AKP’nin başına geçmesinin imkansız olduğu sonucu çıkıyor. Yine de aralık bir kapı var: Eğer 10 Ağustos’ta Erdoğan umduğunun altında bir oy alırsa, ikinci tur sonuçları ne olursa olsun, kendisinden sonra AKP’yi güçlü isimlere bırakmayı düşünecek kadar pragmatist bir siyasetçidir ve böyle bir durumda ilk akla gelecek isim de kuşkusuz Gül olacaktır.

Öcalan-Demirtaş örneği

Aslında bütün güçlü liderlerin benzer ikilemlerle karşı karşıya kaldıklarına tanık oluyoruz. Benzer bir olay Kürt siyasi hareketinde yaşandı. Abdullah Öcalan’ın KSH içindeki otoritesinin şu ya da bu şekilde gölgelenmesine tahammülü olmadığını yakın geçmişten (ilk akla gelen örnek Leyla Zana) biliyoruz. Bu nedenle Öcalan’ın HDP’nin Köşk adayı olarak, son dönemde yıldızı iyice parlayan Selahattin Demirtaş’a onay verip vermeyeceği merak konusu olmuştu, ama bir sorun çıkmadı.
Herhalde Öcalan, HDP’nin Demirtaş’la birlikte alabileceği en yüksek oyu alabileceğini birçok kişi gibi öngörmüş ve bu yüksek oy oranının devletle oturduğu müzakere masasında elini daha da kuvvetlendireceğini kavramış olmalı.
Son bir not: Sık sık Türkiye’de iktidar mücadelesinin üç ana odağının AKP hükümeti (Erdoğan), KSH (Öcalan) ve Cemaat (Fethullah Gülen) olduğunun altını çiziyorum. Bu üç hareketin de lider eksenli olduğu muhakkak. Ama her üç hareket de, liderlerin otoritelerini, kontrollü bir şekilde olsa da, başkalarıyla paylaşması halinde ileriye doğru geliştiğine tanık oluyoruz.
Bu açıdan bakıldığında Gülen cemaatinin AKP ve KSH’nin hayli gerisinde kaldığı aşikâr. Bunun en başta gelen nedeni, bana göre, Gülen’in Cemaat içinde sivrilme potansiyeline sahip olanları teşvik etmemesi, buna niyetlenenlerin önünü açmaması ve hatta bazılarını dışlamasıdır. 

Destek olmak ister misiniz?
Doğru haber, özgün ve özgür yorum ihtiyacı
Bugün dünyada gazeteciler birer aktivist olmaya zorlanıyor. Bu durum, kutuplaşmanın alabildiğine keskin olduğu Türkiye'de daha fazla karşımıza çıkıyor. Halbuki gazeteci, elinden geldiğince, doğru haber ile özgün ve özgür yorumla toplumun tüm kesimlerine ulaşmaya çalışmalı ve bu yolla, kutuplaşmayı artırma değil azaltmayı kendine hedef edinmeli. Devamı için

Son makaleler (10)

15.12.2024	11 soruda, YPG ya kendini fesheder mi ya da feshedilir mi?
15.12.2024	Murat Yetkin ile söyleşi: Meraklısı İçin Ortadoğu Kitabı
08.12.2024	Hamas, Hizbullah ve Esad: İran’ın “Direniş Ekseni” tarihe karışırken
06.12.2024	Behlül Özkan ile söyleşi: 1982’deki Müslüman Kardeşler’in Hama ayaklanmasından bugüne
04.12.2024	Murat Özçelik ile söyleşi: Türkiye Suriye’de ne yapabilir? Ne yapmalı?
04.12.2024	Transatlantik: Suriye’de neler oluyor? Neler olabilir?
02.12.2024	Eski PKK yöneticisi Nizamettin Taş: "PKK’nin Öcalan’a bağlılığı özde değil, ağırlıklı olarak sözdedir”
01.12.2024	RTÜK İslam dinini kurtarabilir mi?
27.11.2024	Transatlantik: Lübnan’da ateşkes - Ukrayna savaşında son durum - Trump gün sayıyor
24.11.2024	Kürt realitesi, Kürt sorunu realitesi, Kürt siyasi hareketi realitesi

15.12.2024		11 soruda, YPG ya kendini fesheder mi ya da feshedilir mi?
22.09.2024		Ruşen Çakır nivîsî: Di benda hevdîtina Erdogan û Esed de
17.06.2023		Au pays du RAKI : Entretien avec François GEORGEON
21.03.2022		Ruşen Çakır: Laicism out, secularism in
19.08.2019		Erneute Amtsenthebung: Erdogans große Verzweiflung
05.05.2015		CHP-şi Goşaonuş Sthrateji: Xetselaşi Coxo Phri-Elişina Mualefeti
03.04.2015		Djihadisti I polzuyutsya globalizatsiey I stanovitsya yeyo jertvami. Polnıy test intervyu s jilem kepelem
10.03.2015		Aya Ankara Az Kobani Darse Ebrat Khahad Gereft?
08.03.2015		La esperada operación de Mosul: ¿Combatirá Ankara contra el Estado Islámico (de Irak y el Levante)?
18.07.2014		Ankarayi Miçin arevelki haşvehararı