Kürtler ayrılmak istiyor mu?

04.09.2009 Vatan

Geçen hafta Güneydoğu’nun değişik yerleşim birimlerinde yaptığımız turda ister istemez “Kürtler ayrılmak istiyor mu?” sorusu da gündeme geldi. Şahsen bağımsız bir Kürt devleti arzusunu açıkça dile getiren kimseyle karşılaşmadım. Birçok konuda hiç çekinmeden ve samimiyetle görüşlerini dile getiren muhataplarımın “korktukları” veya “takiye yaptıkları” için böyle davrandıklarını sanmıyorum, böyle bir izlenim edinmedim.
“Özerklik” beklentisi içinde olanlar vardı ancak bunların hiçbirinin bunu “acil bir talep” olarak dile getirdiklerine de tanık olmadım. “Özerklik” savunanlar, bunu ileriki bir aşama, özellikle silahların susması, çatışmaların kesinlikle bitmesi sonrası için istediklerini belirtmekten geri kalmadılar. Örneğin Batman Belediye Başkanı Nejdet Atalay şöyle konuştu: “Bir anda çözüm olamayacağını çok iyi biliyoruz. Aceleci olmamak, Kürtlerin taleplerini dile getirmeleri için elverişli bir zemini hazırlamak için çalışmak lazım. Yerel yönetimler reformuyla çok şeyler değişebilir. Bu özerkliğe doğru yumuşak geçişi sağlayabilir. Fakat şu çok önemli: Başı ve sonu belli bir süreçten bahsetmek engelleyici olabilir.”
 
Demokratik Türkiye özlemi
 
Siyasi eğilimleri ya da Kürt siyasi hareketi içerisindeki konumları ne olursa olsun görüştüğüm kişilerin büyük çoğunluğu, tıpkı Şırnak’ın Cizre ilçesindeki DTP’li Adem Gökçe gibi söze “Kesinlikle ayrılmak diye bir düşüncemiz yok” diye başlıyor, zaten yapılan kamuoyu araştırmalarının da Kürtlerin birarada yaşama arzusunu gösterdiğini hatırlatıyor ve bunun esas nedeni olarak bu topraklarda Türklerle Kürtlerin çok eskilere giden ortak tarihlerini gösteriyorlar. En çok nasıl Çanakkale Savaşı’nda birlikte çarpışıldığı, ülkenin düşman işgalinden hep birlikte kurtarıldığı örnekleri veriliyor. Fakat bütün bu tespitlerin ardından muhakkak “Kürtlerin kimliklerini özgürce ifade edebilecekleri demokratik bir Türkiye” talebi güçlü bir şekilde dile getiriliyor.
Gökçe “Türkiye’nin demokratikleşmesi için herşeyi yapmaya hazırız” derken diğer DTP’li arkadaşları da “zaten bu topraklarda Türklerle Kürtlerin arasında bir sorun yoktur. Biz Kürtlerin sorunu devletledir” diyorlar. Buradan hareketle, son açılımın bir “hükümet değil devlet politikası” olduğunu düşüyor ve umuyorlar; bütün eleştirilerine, geri adım atılması endişelerine rağmen bu süreci desteklemek ve aktif bir şekilde içinde yer almak istediklerini vurguluyorlar.
 
Tuğluk’un açıklamaları
 
Fakat “ayrılma” tartışmaları bu türden niyet beyanlarıyla sonlanacağa benzemiyor. DTP Diyarbakır Milletvekili Aysel Tuğluk’un dile getirdiği ve Vatan’da da Çarşamba günü manşetten verilen “Eğer bu süreç te tıkanır yada biterse, Kürtler ayrılmayı tartışabilir” öngörüsünü yabana atmamak lazım. Tuğluk, bana bu tespitin bir “tehdit” gibi sunulmasından çok üzüldüğünü belirtip şöyle devam etti: “Bu bir öngörüdür ve halen aynı fikirdeyim. Bu seçenek politik Kürt kitlesinin gündemindedir. Tartışılmaktadır. Yanlış bulunabilir, gerçekçi değerlendirilmeyebilir ama bir seçenek olarak yedekte tutulmaktadır. Birlikte yaşamayı ve ortak bir gelecek kurmayı savunan biri olarak potansiyel bir riskten söz ettim ki eşanlamlı cümleleri cumhurbaşkanından kimi bakanlara kadar Kürt meselesiyle ilgili herkes sarfetmiştir. ‘Bu sorunu biz çözmezsek müdahalelere açık bir hale gelir’ diyen Sayın Gül, aynı potansiyel tehlikeden söz etmektedir.  ‘Çözmezsek çözülürüz’ diyen kimi aydınların tespitleri belirttiğim sonuçtan farklı mıdır? Kanımca değildir.”
Tuğluk’un üzüntüsünü anlıyorum, fakat birçok kez “diyalog”, “birarada yaşama” gibi değerleri kendi hareketi içinde doğuracağı tepkileri, dışlanma riskini göze alarak sonuna kadar savunmuş bir isimden bu son derece hassas konuda farklı ve olumsuz yorumlanabilecek “analiz”ler yapmamaya dikkat etmesini beklemek hakkımız olsa gerek.
 
İşin püf noktaları
 
Tuğluk tespitini şöyle savunuyor: “Şu psikolojiyi artık çok iyi anlamalıyız; sürekli dışlanan, varlığı-yokluğu tartışılan, kimi zaman hakaret edilen, baskı ve zor altında onuru ve gururu incitilen bir topluluk her şeye rağmen birlikte yaşamaktan söz ediyor ve buna rağmen yine mağdur ediliyorsa, çok radikal bir kararla bu ‘makus kadere’ son vermeyi düşünebilir. Bu kararını çok iyi düşünerek de verebilir, öfke sonucu da verebilir, manipule edilerek de verebilir. Sebepler çeşitli olsa da, sonucu aynıdır. Hayal kırıklığı yaşamış bir topluluğun sonucu ne olursa olsun ciddi bir tepki kararı vereceğini tahmin etmek zor olmasa gerek.”
Evet Kürtlerin bir kısmının “Bu sefer de çözüm olmazsa artık başımızın çaresine bakalım” demesi tabii ki ihtimal dahilindedir. Hatta bu sefer de çözümsüzlük yaşanırsa çok daha kötü şeyler de yaşanabilir. Fakat samimiyetine inandığım Tuğluk’a bir anektod anlatmak isterim. Bir grup DTP’li ile bir akşam vakti, bir çay bahçesinde sohbet ederken dönüp dolaşıp konu “çözüm olmazsa ne olur”a geldi ve hemen herkes “çok kötü olur”da birleşti. DTP’lilerden biri olabilecekler hakkında kişisel tahminlerini anlatmaya başladığı zaman diğer arkadaşları ve ben “aman Allah göstermesin. Bunların lafını bile etmek çok sinir bozucu” diyerek kendisini susturduk. O da yaptığının çok da gerekli bir şey olmadığını fark etti ve özür dileyip sustu.
Aysel Tuğluk şöyle diyor: “Kürtlerin ayrılmak gibi bir düşünceleri yok. Buna itilebilirler diyorum.”
Benim gibilere de, kendisine “evet böyle bir düşünceleri yok, ama lütfen sizler de itmeyin ve itmek isteyenlere mani olun” demekten başka bir şey düşmüyor.
Bu yazı dizisini burada noktalarken. Birkaç hayati gözlemimi tekrarlamak istiyorum:
  • Güneydoğu’da DTP/PKK/Öcalan çizgisi her geçen gün daha fazla güçlenip meşruiyet kazanıyor.
  • Kürtler, Kürt sorununun çözümünden önce silahların susmasını istiyorlar. Barış ortamında Kürt sorununun çok daha özgürce tartışılabileceği ve demokratik yollarla çözülebileceğine inanıyorlar.
  • İstisnalar muhakkak vardır, ancak yaşanan onca sorun ve acıya rağmen Türklere karşı bir düşmanlık beslemiyorlar, eleştirilerini devlete yöneltiyorlar ve demokratik bir Türkiye’de özgür birer yurttaş olarak yaşamak istiyorlar.



Destek olmak ister misiniz?
Doğru haber, özgün ve özgür yorum ihtiyacı
Bugün dünyada gazeteciler birer aktivist olmaya zorlanıyor. Bu durum, kutuplaşmanın alabildiğine keskin olduğu Türkiye'de daha fazla karşımıza çıkıyor. Halbuki gazeteci, elinden geldiğince, doğru haber ile özgün ve özgür yorumla toplumun tüm kesimlerine ulaşmaya çalışmalı ve bu yolla, kutuplaşmayı artırma değil azaltmayı kendine hedef edinmeli. Devamı için

Son makaleler (10)
15.12.2024 11 soruda, YPG ya kendini fesheder mi ya da feshedilir mi?
15.12.2024 Murat Yetkin ile söyleşi: Meraklısı İçin Ortadoğu Kitabı
08.12.2024 Hamas, Hizbullah ve Esad: İran’ın “Direniş Ekseni” tarihe karışırken
06.12.2024 Behlül Özkan ile söyleşi: 1982’deki Müslüman Kardeşler’in Hama ayaklanmasından bugüne
04.12.2024 Murat Özçelik ile söyleşi: Türkiye Suriye’de ne yapabilir? Ne yapmalı?
04.12.2024 Transatlantik: Suriye’de neler oluyor? Neler olabilir?
02.12.2024 Eski PKK yöneticisi Nizamettin Taş: "PKK’nin Öcalan’a bağlılığı özde değil, ağırlıklı olarak sözdedir”
01.12.2024 RTÜK İslam dinini kurtarabilir mi?
27.11.2024 Transatlantik: Lübnan’da ateşkes - Ukrayna savaşında son durum - Trump gün sayıyor
24.11.2024 Kürt realitesi, Kürt sorunu realitesi, Kürt siyasi hareketi realitesi
15.12.2024 11 soruda, YPG ya kendini fesheder mi ya da feshedilir mi?
22.09.2024 Ruşen Çakır nivîsî: Di benda hevdîtina Erdogan û Esed de
17.06.2023 Au pays du RAKI : Entretien avec François GEORGEON
21.03.2022 Ruşen Çakır: Laicism out, secularism in
19.08.2019 Erneute Amtsenthebung: Erdogans große Verzweiflung
05.05.2015 CHP-şi Goşaonuş Sthrateji: Xetselaşi Coxo Phri-Elişina Mualefeti
03.04.2015 Djihadisti I polzuyutsya globalizatsiey I stanovitsya yeyo jertvami. Polnıy test intervyu s jilem kepelem
10.03.2015 Aya Ankara Az Kobani Darse Ebrat Khahad Gereft?
08.03.2015 La esperada operación de Mosul: ¿Combatirá Ankara contra el Estado Islámico (de Irak y el Levante)?
18.07.2014 Ankarayi Miçin arevelki haşvehararı