23. yılında AK Parti’nin hazin durumu

18.08.2024 rusencakir.com
Kurdî bixwîne

AK Parti çarşamba günü 23. yılını kutladı. Mekan olarak herhangi bir spor salonunun değil de AK Parti Kongre Merkezi’nin seçilmiş olması daha baştan çok da iddialı bir program olmayacağına işaret ediyordu. Çok sıkı bir akreditasyon uygulamasıyla “güvenilmeyen” medya kuruluşları ve gazeteciler salona alınmadı. Mesela medyascope olarak bizim onca uğraşmamıza rağmen kutlamayı yerinden izlememize izin verilmedi.
AK Parti yöneticileri çarşamba günü iki milletvekili ve 15 belediye başkanının partilerine katılacaklarını açıklamıştı ama nedense belediye başkanları 13 ile sınırlı kaldı. Bunların ikisi bucak 11’i ilçe belediye başkanıydı. Yani değil büyükşehir, il belediye başkanı bile yoktu. Ve çoğu Yeniden Refah Partisi’nden. Milletvekilleri de beklendiği gibi İYİ Parti listelerinden İstanbul’dan, Meral Akşener kontenjanından seçilmiş olan Seyi̇than İzsi̇z ile Ahmet Ergasun Yücel. Sonuçta parti kurmaylarından Efkan Ala’nın iddia ettiği gibi “dominant” bir partiye karşılaşmadık.

31 Mart’ın şoku sürüyor
Kutlamayı ekranlardan izlerken ilk aklıma gelen “hazin” sıfatı oldu. Refah Partisi’nde Erdoğan liderliğindeki harekete “yenilikçi” adını takmış, AK Parti’nin, kuruluş sürecinden itibaren ülkenin dört bir tarafında düzenlediği kapalı salon toplantıları ve mitinglerini izlemiş biri olarak son kutlama gibi sönük ve iddiasız olanına pek rastlamadığımı söyleyebilirim.
Peki neden böyle? İlk aklıma gelen gerekçe, AK Parti’nin kurulmasının ardından girdiği ilk seçimde tek başına iktidar olması, ardından girdiği tüm seçimlerde birinci parti olma özelliğini koruması, referandumlardan istediği sonucu elde etmesi, fakat 31 Mart yerel seçimlerinde ilk kez ikinci parti olması. Diğer bir deyişle ne Erdoğan ne de partisi 31 Mart’ın şokunu atlatabilmiş değiller. Ve bu son organizasyona baktığımızda atlatmaları da kolay gözükmüyor.

Erdoğan da “değişim” diyor
Erdoğan bu şoku atlatmak için partisini değiştirmek istediğini şöyle ifade etti: “Önümüzdeki aylarda başlatacağımız Büyük Kongre sürecimizi sadece bir ‘vitrin yenilenmesi’ olarak değil, milletimizin bizden beklediği kapsamlı değişimin ana zemini olarak görüyoruz.”
Tabii burada ilk dikkat çeken husus Erdoğan’ın “değişim” diyerek Ekrem İmamoğlu’nu taklit etmesi. İlk bakışta bu anlaşılır bir şey. İkisi de seçim yenilgisinin ardından “değişim” talebini dile getirdi. Fakat burada iki önemli fark var: İmamoğlu yenilginin ertesi günü “değişim” derken Erdoğan epey bekledi. Daha önemlisi İmamoğlu “değişim” derken öncelikle -haklı olarak- yenilginin sorumlusu olarak gördüğü genel başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun değişimini adını koymadan talep etti ve bunu başardı. Ardından da 31 Mart zaferi geldi.

Erdoğansız AK Parti mümkün mü?
Erdoğan ise 31 Mart yenilgisinin sorumlusu olarak tabii ki kendisini görmüyor, açıkça olmasa da bundan partisini sorumlu tutuyor. Aslında bu Erdoğan’ın birçok konuda izlediği tutum: Bütün artıları bizzat sahiplenirken, bütün eksilerin faturasını “öteki”ne kesiyor.
Fakat ortada çok ciddi bir sorun var: Erdoğansız bir AK Parti var mı? Olması mümkün mü? Siyasi bir partiden çok bir aile şirketini andıran AK Parti’de Erdoğan’dan habersiz ciddi bir olayın, mesela il, hatta ilçe yönetimlerinin belirlenmesi söz konusu olabilir mi?
AK Parti’de herhangi bir kişinin küçük çaplı da olsa bir “özgül ağırlığı”ndan bahsetmek mümkün mü? Örneğin TBMM grubunda çok sayıda sokak hayvanlarıyla ilgili düzenlemeden ya da Can Atalay’ın milletvekilliğinin gasp edilmesinden rahatsız milletvekili olduğu bilinirken herhangi birinin ses çıkarttığına tanık olduk mu?
Parti içi “rahatsız” kesimin önde gelenlerinden olduğu söylenen TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’un cuma günü düştüğü “hazin” durum her şeyi açıklamıyor mu?

Erdoğan ne vaat ediyor?
Erdoğan partisinin kongresini çok önemsiyor ama onun il kongrelerinde özgür bir yarışa izin vereceğini herhalde beklemiyoruz. Bunun yerine görevlendirdiği bazı isimlere taramalar yaptırıp AK Parti teşkilatında köşe başlarını tutacak isimleri yine kendisi saptayacak, atayacak ve kongrelerde de bunları oylatacaktır. Yarın yeni bir seçim yenilgisi olursa sorumluluğu yine üstlenmeyip bunların yerine yeni isimler bulmaya gidecektir.
Hal böyle olunca, yani örgütte sahici bir değişim pek muhtemel olmayınca söyleme bakmak gerekiyor. Erdoğan’ın çarşamba günkü konuşmasında bu konuda altı çizilebilecek pek bir şey yoktu. Hem “kimsenin yaşam tarzına karışmadık” deyip hem LGBTİ’yi bir “sapkınlık” olarak hedef gösteren Erdoğan’ın konuşmasının son bölümündeki şu cümle dikkat çekiciydi: “Ezana, bayrağa, camiye, Kur’an’a, cami cemaatine, kutsal değerlerimize saldırmayı aklının ucundan geçirenin gözünün yaşına bakmayız.”
Sanki böyle bir şey varmış gibi. Muhtemelen kendi bakanının “bilgisayar oyunlarından etkilenmiş” dediği Eskişehir saldırganı Arda Küçükyetim’in Tepebaşı Cami’nin bahçesinde oturanlara saldırmış olmasına atıfta bulunuyor.

İnsanları heyecanladırmak yerine korkutmaya devam
Doğru ya da yanlış, Erdoğan’ın “Türkiye Yüzyılı” olarak adlandırdığı “vizyon”dan ileriye yönelik ve insanları heyecanlandıran hedefler çıkmadı. Bunun yerine Erdoğan yine en iyi bildiği şeyi yapacağa, insanları “ürkütecek”, “korkutacak” şeylerle iktidarını korumaya çalışacağa benziyor.
Konuşmasında “Bundan 23 sene önce yola revan olurken milletimize verdiğimiz sözleri tutmanın bahtiyarlığını yaşıyoruz” diyen Erdoğan’ın bu söylediklerini teyit etmek için AK Parti’nin kuruluş bildirgesine ve bugünün Türkiyesi’ne hızlı bir bakış yeterli. Sokak röportajında söyledikleri nedeniyle tutuklanan genç kadın ve TBMM kürsüsünde saldırıya uğrayan TİP Milletvekili Ahmet Şık, AK Parti’nin geldiği “hazin” durumu bize gösteriyor.
Bugün AK Parti denilince akla Erdoğan’dan sonra Alpay Özalan gibi “biri”nin geliyor olması aslında çok da fazla konuşmaya gerek olmadığını gösteriyor.

Destek olmak ister misiniz?
Doğru haber, özgün ve özgür yorum ihtiyacı
Bugün dünyada gazeteciler birer aktivist olmaya zorlanıyor. Bu durum, kutuplaşmanın alabildiğine keskin olduğu Türkiye'de daha fazla karşımıza çıkıyor. Halbuki gazeteci, elinden geldiğince, doğru haber ile özgün ve özgür yorumla toplumun tüm kesimlerine ulaşmaya çalışmalı ve bu yolla, kutuplaşmayı artırma değil azaltmayı kendine hedef edinmeli. Devamı için

Son makaleler (10)

19.11.2024	Nihayet birilerinin beklediği ve umduğu gibi Devlet Bahçeli geri adım mı attı?
10.11.2024	Abdullah Öcalan’a sormak istediğim 20 soru
10.11.2024	Hasan Cemal ile söyleşi: Zamâne Diktatörleri
07.11.2024	Burak Bilgehan Özpek ile söyleşi: Bahçeli DEM Parti açılımından ne umuyor, ne bulabilir?
06.11.2024	Transatlantik: Trump nasıl kazandı? Türk-Amerikan ilişkileri nereye?
05.11.2024	Hatem Ete ile söyleşi: Bahçeli ile Erdoğan ayrışıyor mu?
03.11.2024	Fethullah Gülen öldüğüyle kaldı
01.11.2024	Ruşen Çakır ve Kemal Can ile Haftaya Bakış (239): Esenyurt Belediyesi’ne kayyum atandı - CHP ne yapacak?
30.10.2024	Transatlantik: ABD seçimlerine son 5 - Türkiye’de çözüm süreci tartışmaları İsrail’in İran’a cevabı
27.10.2024	Ertuğrul Özkök niçin Fethullah Gülen’i çok sevmişti?

19.11.2024		Nihayet birilerinin beklediği ve umduğu gibi Devlet Bahçeli geri adım mı attı?
22.09.2024		Ruşen Çakır nivîsî: Di benda hevdîtina Erdogan û Esed de
17.06.2023		Au pays du RAKI : Entretien avec François GEORGEON
21.03.2022		Ruşen Çakır: Laicism out, secularism in
19.08.2019		Erneute Amtsenthebung: Erdogans große Verzweiflung
05.05.2015		CHP-şi Goşaonuş Sthrateji: Xetselaşi Coxo Phri-Elişina Mualefeti
03.04.2015		Djihadisti I polzuyutsya globalizatsiey I stanovitsya yeyo jertvami. Polnıy test intervyu s jilem kepelem
10.03.2015		Aya Ankara Az Kobani Darse Ebrat Khahad Gereft?
08.03.2015		La esperada operación de Mosul: ¿Combatirá Ankara contra el Estado Islámico (de Irak y el Levante)?
18.07.2014		Ankarayi Miçin arevelki haşvehararı